Έφυγε χθες από τη ζωή, σε ηλικία 58 ετών, η λατρεμένη μας συντρόφισσα και φίλη Νατάσα Ντεμίρη. Η Νατάσα, με καταγωγή από την αγαπημένη της περιοχή των Χανίων της Κρήτης και την Ήπειρο, μεγάλωσε στο Αιγάλεω Αττικής και μεγάλο μέρος της ζωής της έζησε στη Δάφνη και στην Πετρούπολη. Ορισμένοι από εμάς τη γνωρίσαμε στις αρχές της χιλιετίας (το 2000), όταν ερχόταν να στηρίξει όλες τις εκδηλώσεις που διοργανώναμε στο Ελευθεριακό Στέκι Πικροδάφνη, στο Μπραχάμι. Μέσα από τη διαμόρφωση τοπικών αυτοδιαχειριζόμενων χώρων και την ανάπτυξη αυτόνομων κοινοτήτων αγώνα, ήταν η εποχή που προσπαθούσαμε να κάνουμε πράξη στις γειτονιές της Αθήνας ό,τι γράφαμε και λέγαμε και μέσα από τις σελίδες του περιοδικού της Ευτοπίας, εγχείρημα που κι αυτό ό,τι είχε ξεκινήσει εκείνη την περίοδο (1999). Η Νατάσα ήταν πάντοτε παρούσα – όσο της το επέτρεπαν οι οικογενειακές και εργασιακές της υποχρεώσεις – σε όλα αυτά.
22 Μαΐου 2018, Αιγάλεω, Ευτοπική Βιβλιοθήκη
Από το 2007 συμμετείχε στη λεγόμενη ευτοπική συνέλευση Αθήνας, μέσα από την οποία προέκυψε η Ομάδα Ελευθεριακών Κομμουνιστών και το εγχείρημα του χώρου του Ευτοπικού Εργαστηρίου στο Μεταξουργείο. Σε όλα αυτά, συμμετείχε προσθέτοντας πάντα τα δικά της ιδιαίτερα και πολύτιμα χαρακτηριστικά. Από το 2017, υπήρξε μέλος της διαχειριστικής ομάδας της Ευτοπικής Βιβλιοθήκης στο Αιγάλεω, μέχρις ότου μετακόμισε στον τόπο καταγωγής της, στην περιοχή των Χανίων, συνεχίζοντας να εργάζεται εκεί ως δασκάλα σε δημοτικό σχολείο κοντά στο χωριό της.
Το κύριο ενδιαφέρον της αποτελούσε πάντοτε ο φεμινισμός. Ακριβώς λόγω του ενδιαφέροντός της για το γυναικείο ζήτημα, δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχη στον αγώνα των Κουρδισσών για τη γυναικεία απελευθέρωση. Έτσι υπήρξε ιδρυτικό μέλος της επιτροπής Women Defend Rojava Αθήνας (τμήμα της διεθνούς καμπάνιας Women Defend Rojava). Αυτό ήταν το ζήτημα που έθετε διαρκώς στις συνελεύσεις ή στις ανοιχτές μας εκδηλώσεις: η θέση και ο ρόλος της γυναίκας. Πάντοτε μιλούσε και πάντοτε περιμέναμε τη δική της παρέμβαση για να ακούσουμε όσα συνήθως λίγο-πολύ επαναλάμβανε για το γυναικείο ζήτημα, αποτελώντας για εμάς όλο αυτό μία συνήθεια που την αγαπήσαμε όσο λίγα άλλα πράγματα σε τέτοιες διαδικασίες. Κι όταν όμως μιλούσε για οποιοδήποτε ζήτημα για τη ζωή, τα λόγια της πάντα αποτελούσαν – μακριά από οποιαδήποτε διδακτική υπεροψία – μια καλή συμβουλή, ένα δίδαγμα / «μάθημα» ζωής, από έναν άνθρωπο που τον χαρακτήριζε η αγάπη και η φροντίδα για όσους είχε δίπλα του, συγγενείς – φίλους/ες – μαθητές/τριες.
Ψηλό ανάστημα, έντονο μακιγιάζ, χιούμορ, χαμόγελο, δυνατό γέλιο, φανταστική παρέα. Όσα κι αν γράψουμε για τη λατρεμένη μας Νατάσα, είναι λίγα. Η Νατάσα ήταν η γυναίκα εκείνη που άπλωνε τα μακριά της χέρια και μας ένωνε όλους και όλες από κάτω τους, γιατί μαζί της μπορούσαμε όλοι και όλες να είμαστε άνθρωποι αληθινοί, πραγματικοί, να μην κρύβουμε τίποτα, γιατί όλα τα μοιραζόμασταν κι εκείνη τα μοιραζόταν μαζί μας. Πραγματική φίλη, πραγματική συντρόφισσα, δικός μας άνθρωπος. Όσα μας χάρισε, δεν θα σβήσουν ποτέ. Να το ξέρεις, Νατάσα μας.
Ευτοπική Βιβλιοθήκη – Ευτοπία
22 Ιουνίου 2025